Ons Urst
Toen ik afgelopen zondag samen met Henri Ebben naar Geffen reed, dacht ik aan vroeger terug toen ik zelf nog in het eerste speelde. Als we vroeger een belangrijke wedstrijd moesten spelen, dan gingen we met enkele eerste elftal spelers zaterdagmiddag in de staatsbossen wat voetbalen. Dat was om elkaar wat op te peppen denk ik, en om onze zenuwen onder controle te krijgen. Ik vroeg mijn eigen af hoe dat tegenwoordig zou zijn !!, de spelers van tegenwoordig hebben natuurlijk veel meer onder handen als wij vroeger. Maargoed toen wij om 14.00 uur aankwamen liepen er al enkel Constantia supporters langs het veld. Onze trainer Adrie van Roosmalen liep wat zenuwachtig rond op het veld en gaf hier en daar wat aanwijzingen. Adrie gaat ons na een seizoen al verlaten, hij wil het wat rustiger aan gaan doen. Adrie wilde het seizoen natuurlijk goed afsluiten om zo met een goed gevoel te kunnen stoppen na 25 jaar ?? in het trainersvak te hebben gezeten. Adrie een ding is zeker, wij vinden het jammer dat je gaat. Je was niet alleen een goede trainer, maar daarnaast was je een persoon die mensen kennis had en daarmee de hele groep bij elkaar wist te houden. Ondanks dat de resultaten op het veld niet altijd positief uitpakten. Klasse , petje af voor jou.
De wedstrijd begon en we moesten tegen het plaatsje Alem een klein dorpje in de Betuwe. De scheidsrechter moest even wachten op de rook die over het veld hing, groen gele kleuren van de Constantia aanhang dreven met dikke wolken langzaam weg. Ook de F Side van Constantia was aanwezig doormiddel van een groot spandoek met de tekst “ Boerenbond side “. De tegenstander begon goed aan hun wedstrijd en kwamen al een keer gevaarlijk door. In de 12e min. van de wedstrijd kwam Alem met 1-0 voor doormiddel van een uitbraak over links. Oei oei al dat dat maar geen slecht voorteken was. De wedstrijd ging verder en Constantia kwam af en toe gevaarlijk opzetten en bracht daardoor wat paniek in hun achterhoede. In de 20e min. kwam Constantia op gelijke hoogte doormiddel van een prachtige goal van Huug Hendriks die met een strak schot scoorde vanuit een draaiende beweging. De wedstrijd golfde op en neer en beide ploegen kregen wat kansen. Na ongeveer na een half uur kwam ons “ Urst “ op voorsprong door een goal van Milano 2-1. Het vele mee gekomen publiek ging er een goed voor zitten op de tribune. In de 38 min. maakte Constantia 3-1 maar de ze goal werd volgens mijn onterecht afgekeurd, dus bleef het 2-1. Net voor de rust maakte de tegenstander 2-2 en brak de rust aan. Het was druk in de kantine van Geffen, en daadoor hebben Henri en ik geen koffie of iets fris kunnen halen. Alleen hebben we de zorghond van Henri wat water uit een glas kunnen laten drinken. En de hond heeft daarna een hele tijd met big smile op zijn gezicht naar ons tweeën zitten kijken ( de sukk.).
De tweede helft begon en kregen beide ploegen ook weer wat kansjes. Het spel golfde op en neer en de spanning begon bij mij al behoorlijk op te lopen. De nieuwe trainer en de gehele technische commissie zat achter me op de tribune. Ik hoorde diversen uitspraken die ik met mijn technische opleiding L.T.S. zwakstroom niet helemaal kon begrijpen. Willem Reijnen onze keeper was de hele wedstrijd een betrouwbare sluitpost die enkele keren zeer goed ingreep en daardoor erger wist te voorkomen. De tijd tikte door en met nog een kwartier spelen was het nog steeds 0-0. Zou het dan toch op een verlenging uitdraaien !!. Het vele meegekomen wanroij’s publiek begon zich luid te roeren en zweept onze jongens op. Alle spelers streden met volle inzet en dat deed ons als publiek goed, en gingen we weer als 12e man achter ons team staan. Toen de scheidsrechter affloot na 90 min. wisten we als publiek dat we nog zeker een half uur in spanning moesten zitten. De verlenging begon, Constantia had al enkel wisselspelers toegepast en de trainer liet nog enkele spelers warm lopen. Hoe ging de verlenging verlopen! zeg het maar, links en rechts zag je dat bij onze jongens de eerste tekenen van vermoeidheid parten begon te spelen. Het kon ook niet anders met zo’n tomeloze inzet door alle spelers. Het spel golfde op en neer maar echte kansen hebben de onze niet meer gehad in de eerste helft van de verlenging. De 2e helft van de verlenging heeft onze trainer nog gewisseld, maar uiteindelijk mocht het niet meer baten. Toen iedereen zich al verzoend had met het nemen van strafschoppen maakte Alem 2 min. voor het eindsignaal de 3-2. En de onzen incl. het vele meegekomen publiek verslagen en teleurgesteld elkaar aankeken, het was gebeurd met ons “ Urst ” Alleen de zorghond van Henri was de enige die blij was! Want die kon weer met de bus naar Wanroij. Onze spelers waren zeer teleurgesteld incl. de staf. We waren er bijna, het scheelde niet veel, maar bijna telt niet en daardoor gaan we volgend jaar weer spelen in de 4e klasse. Het is niet anders, op nieuw beginnen aan het volgende seizoen. De ruggen weer strekken en er weer voor knokken met z,n allen. Daarom zijn wij als trouw publiek dat Constantia al jaren heeft altijd aanwezig. Om de spelers te steunen door dik en dun.
Ik wil namens alle supporters en iedereen die Constantia een warm hart toedraagt. De spelers en technische commissie en bestuur bedanken voor het afgelopen seizoen. En natuurlijk niet te vergeten alle vrijwilligers die Constantia heeft.
En denk er aan ……….eens een Constantiaan altijd een Constantiaan.

Een oud 1e Elftal speler.